Δες για λίγο αυτή την εικόνα και σκέψου... (κλικ για μεγέθυνση)
Γνωρίζουμε
άραγε τι είναι αυτό που το λέμε ΕΠΙΣΤΗΜΗ; Μήπως εδώ στο Νότο έχουμε παρανοήσει αυτή την έννοια; Μήπως αντιλαμβανόμαστε με λαθεμένο τρόπο τον σκοπό τής θεωρίας και της επιστημονικής μεθοδολογίας, νομίζοντας ότι είμαστε επιστήμονες;
Τι σχέση
μπορεί να έχουν η ευρυμάθεια, ο πυρήνας της αληθινής γνώσης της ανθρωπότητας, η
έρευνα στις πηγές, με κάποιον που λαμβάνει μια «πιστοποίηση», θεωρώντας τον
εαυτό του επιστήμονα; Μήπως αυτός έχει διδαχτεί κάτι έτοιμο, τη διανόηση κάποιων άλλων; Ναι, έχει
διδαχθεί μια «μέθοδο», μα αυτό δεν σημαίνει ότι είναι επιστήμονας.
Μπορεί να
έπρεπε να επιλέξει έναν δρόμο· ίσως να μη γνώριζε εξαρχής ότι θα τον
οδηγούσε σε μια κατ' επίφαση επιστήμη. Δεν ήταν από εκείνους τους στέρεους
δρόμους του πυρήνα της γνώσης, μιας γνώσης που έρχεται από πολύ παλιά...
Οι Φυσικοί
Φιλόσοφοι του Ύστερου Μεσαίωνα και της Αναγέννησης είχαν δώσει το στίγμα της
αληθινής επιστήμης. Οι Κλασικοί, ευρυμαθείς
επιστήμονες-φιλόσοφοι-μαθηματικοί-ερευνητές στην ελληνική Αρχαιότητα (και
βέβαια οι Ατομικοί), είχαν δώσει τον αρχικό χρονισμό στη διανόηση.
Στην πορεία
των αιώνων, ο «αρχικός χρονισμός» αυτών των επιστημόνων υπέστη μεταπτώσεις,
αλλοιώσεις, μέρη του εξαφανίστηκαν στους καμένους παπύρους της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας και του Πανεπιστημίου της
Κωνσταντινούπολης. Πολύτιμη γνώση χάθηκε οριστικά στα κατεστραμμένα χειρόγραφα
του πάλαι ποτέ ένδοξου Βυζαντίου.
Το ανακύπτον
ερώτημα θα μας βασανίζει: Η παρατήρηση γέννησε τη θεωρία ή μήπως η θεωρία την
παρατήρηση;
Ακούμε
σήμερα κάποιον ''μανατζεροεπικοινωνιακοδηθενκάτι'' να λέει με σπουδαιοφανές
ύφος, λες και είναι ο Rutherford στο Cavendish: «…κοίτα, αν θέλεις να
έχεις την επιστημονική μου άποψη…» και αρχίζουν να τρίζουν τα κόκκαλα του Neils Bohr και του Henri Poincaré...
Οι
Επιστήμονες πηγαίνουν μπροστά την ανθρωπότητα. Υπάρχουν και στο
πεδίο των «Πολιτικών Επιστημών» τέτοιοι άνθρωποι. Εντοπίζουμε αυτή την υψηλή διανόηση, στη Γαλλία της δεκαετίας του 1950, διανόηση ανθρώπων που έζησαν δύο
φορές τον όλεθρο και τις στάχτες των δύο ευρωπαϊκών εμφυλίων.
Έβλεπαν κι εκείνοι πολύ μπροστά από την εποχή τους. Υπήρχαν και άλλοι,
μοναχικές φωνές του απώτατου παρελθόντος, μα οι φωνές τους μόλις που ξεχώριζαν μέσα
σε ένα πεδίο απανθρωπιάς και μωρίας… Αυτοί ξεχωρίζουν «εκεί στη στάθμη της ανθρωπότητας» όπως έλεγε ο σκώτος David Hume.
Ερευνητές ιστορικοί, γλωσσολόγοι και μελετητές της κουλτούρας των λαών, διερευνούν τις πηγές παρουσιάζοντας νέα στοιχεία (και όχι κολάζ κάποιας «έτοιμης» γνώσης) τα οποία ενισχύουν και εμπλουτίζουν την αντίληψή μας για
τη θέαση του κόσμου*. Αυτοί οι άνθρωποι προάγουν τον πολιτισμό βάζοντας το δικό τους
ξεχωριστό λιθαράκι στο οικοδόμημα της διανόησης. Ναι, είναι και αυτοί επιστήμονες.
*αυτή την αποκλειστικότητα «διεκδικούν» για μας και οι ιδεολογίες... [dPk]
ΥΓ1. Ένας Αιώνιος Επιστήμονας:
ΥΓ2. Ένα άλλο Λαμπρό Μυαλό:
ΥΓ3. Ένας Γίγαντας της Επιστήμης:
150 B.C.E.
ΥΓ4. Bonus:
ΥΓ5. Bonus:
ΥΓ6. Bonus:
ΥΓ7. Bonus:
====================================================================
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου