Λόγω της ερασιτεχνικής μου απασχόλησης με τη χαρτογραφία και την εξερεύνηση του γήινου ανάγλυφου με διάφορα εργαλεία και «Add-on» για λογισμικά GIS, αλλά και πρόσθετων εργαλείων του Google Earth, διαπίστωσα δυο πράγματα:
(α) Το ελληνικό κράτος θα μπορούσε να συνεργαστεί με αυστραλιανές εταιρείες (οι Αυστραλοί είναι πολύ μπροστά σε αυτά που θα περιγράψω) για να χαρτογραφήσει τους βυθούς και κάποιες θαλάσσιες λωρίδες μεταξύ των νησιών όπου δεν υπάρχουν μεγάλα βάθη, κάνοντας χρήση προγραμμάτων δορυφορικής τεχνολογίας απεικόνισης· υπάρχουν πάμπολλες τέτοιες περιοχές ενδιαφέροντος, και μην πάει το μυαλό σας στα «βυθοτεμάχια» της ελληνικής υφαλοκρηπίδας (αυτά βρίσκονται σε μεγάλα βάθη).
Αυτή τη στιγμή, η ακρίβεια απεικόνισης του πυθμένα —με δορυφορική τηλεπισκόπηση— βρίσκεται στα 2 μ. (ακρίβεια μεγέθους αντικειμένου, όχι βάθους φυσικά). Αυτό σημαίνει πως είναι εφικτός ο εντοπισμός ναυαγίων και ενάλιων αρχαιολογικών θησαυρών. Μπορεί επίσης να πραγματοποιηθεί τρισδιάστατη ψηφιακή απεικόνιση του πυθμένα σε σημεία με ιστορικό ενδιαφέρον (φωτο Νο 6).
(β) Διαπίστωσα πως υπάρχουν και άλλα μέρη στον κόσμο με το δικό τους «τσιγαράδικο» και τη δική τους παραλία που κάλλιστα θα μπορούσε να ονομαστεί «Ναυάγιο». Μπορεί πολλοί από σας να το γνωρίζετε, ή να έχετε πάει, αλλά εγώ δεν το ήξερα μέχρι πριν από λίγο καιρό (φωτο Νο 3 & 5):
Πρόκειται για τη νήσο Heron, περίπου 43 ναυτικά μίλια (80 χλμ.) από την ανατολική ακτή της Αυστραλίας, στο Gladstone. Τα νησί βρίσκεται κοντά σε ένα μακρύ σύμπλεγμα μικρότερων νησιών. Υπάρχει μια ιδιομορφία: Το κέντρο του νησιού είναι γαλαζοπράσινη λεκάνη, ενώ το Heron περιβάλλεται από επίσης γαλαζοπράσινα ύδατα, όπως ακριβώς συμβαίνει στην παραλία τού Άη Γιώργη.
Το πλοίο του ναυαγίου στο Heron καθελκύστηκε το 1844 και ονομαζόταν «HMAS Protector». Κατά τη διάρκεια του Β’ ΠΠ υπέστη βλάβη και ρυμουλκήθηκε εκεί το 1943.
Το μέρος πέφτει λίγο μακριά για μας, αλλά για πολλούς συμπατριώτες μας στην Αυστραλία είναι κοντά. Τουλάχιστον, να πάρουν μια γεύση από Ελλάδα... Όμως στο νησί Heron υπάρχει και κάτι που δεν έχουν τα νερά τής Ζακύνθου: καρχαρίες!
=========================[dPk]===========================
(α) Το ελληνικό κράτος θα μπορούσε να συνεργαστεί με αυστραλιανές εταιρείες (οι Αυστραλοί είναι πολύ μπροστά σε αυτά που θα περιγράψω) για να χαρτογραφήσει τους βυθούς και κάποιες θαλάσσιες λωρίδες μεταξύ των νησιών όπου δεν υπάρχουν μεγάλα βάθη, κάνοντας χρήση προγραμμάτων δορυφορικής τεχνολογίας απεικόνισης· υπάρχουν πάμπολλες τέτοιες περιοχές ενδιαφέροντος, και μην πάει το μυαλό σας στα «βυθοτεμάχια» της ελληνικής υφαλοκρηπίδας (αυτά βρίσκονται σε μεγάλα βάθη).
Αυτή τη στιγμή, η ακρίβεια απεικόνισης του πυθμένα —με δορυφορική τηλεπισκόπηση— βρίσκεται στα 2 μ. (ακρίβεια μεγέθους αντικειμένου, όχι βάθους φυσικά). Αυτό σημαίνει πως είναι εφικτός ο εντοπισμός ναυαγίων και ενάλιων αρχαιολογικών θησαυρών. Μπορεί επίσης να πραγματοποιηθεί τρισδιάστατη ψηφιακή απεικόνιση του πυθμένα σε σημεία με ιστορικό ενδιαφέρον (φωτο Νο 6).
(β) Διαπίστωσα πως υπάρχουν και άλλα μέρη στον κόσμο με το δικό τους «τσιγαράδικο» και τη δική τους παραλία που κάλλιστα θα μπορούσε να ονομαστεί «Ναυάγιο». Μπορεί πολλοί από σας να το γνωρίζετε, ή να έχετε πάει, αλλά εγώ δεν το ήξερα μέχρι πριν από λίγο καιρό (φωτο Νο 3 & 5):
Πρόκειται για τη νήσο Heron, περίπου 43 ναυτικά μίλια (80 χλμ.) από την ανατολική ακτή της Αυστραλίας, στο Gladstone. Τα νησί βρίσκεται κοντά σε ένα μακρύ σύμπλεγμα μικρότερων νησιών. Υπάρχει μια ιδιομορφία: Το κέντρο του νησιού είναι γαλαζοπράσινη λεκάνη, ενώ το Heron περιβάλλεται από επίσης γαλαζοπράσινα ύδατα, όπως ακριβώς συμβαίνει στην παραλία τού Άη Γιώργη.
Το πλοίο του ναυαγίου στο Heron καθελκύστηκε το 1844 και ονομαζόταν «HMAS Protector». Κατά τη διάρκεια του Β’ ΠΠ υπέστη βλάβη και ρυμουλκήθηκε εκεί το 1943.
Το μέρος πέφτει λίγο μακριά για μας, αλλά για πολλούς συμπατριώτες μας στην Αυστραλία είναι κοντά. Τουλάχιστον, να πάρουν μια γεύση από Ελλάδα... Όμως στο νησί Heron υπάρχει και κάτι που δεν έχουν τα νερά τής Ζακύνθου: καρχαρίες!
=========================[dPk]===========================
