Παμφυλία και Κιλικία: τεράστιες δασικές πυρκαγιές

 Άλλη μία τραγωδία: η χθεσινή εστία και οι σημερινές τεράστιες δασικές πυρκαγιές μεταξύ των ιστορικών περιοχών της Παμφυλίας και της Κιλικίας, στη νοτιοανατολική Μικρά Ασία (βόρεια και ακριβώς απέναντι από την Κύπρο) οι οποίες υπάγονται σήμερα στην τουρκική επικράτεια.

Οι τρεις εστίες βρίσκονται στο Αναμούρ της Ανατολίας, με τις άλλες δύο εγγύτερα στην επαρχία της Μερσίνης, και σε αποστάσεις από την Αττάλεια 152, 242 και 272 χιλιομέτρων αντίστοιχα. (Όσο, δηλαδή, σε ευθεία οι αποστάσεις Αθήνα – Μήλος, Αθήνα – Σαντορίνη και Αθήνα – Χανιά).

Οι φλόγες, πλάτους περίπου δύο χιλιομέτρων, φαίνονται στη μεγέθυνση της δορυφορικής φωτογραφίας, ενώ οι καπνοί, που καλύπτουν σχεδόν ολόκληρη την Μεγαλόνησο, φτάνουν έως και το Δέλτα του Νείλου!

Είπαμε, το «κλιματιστικό» του πλανήτη χρειάζεται επειγόντως μάστορα…

Επίσης, ένα σημαντικό στοιχείο: Οι δύο σημερινές μεγάλες εστίες βρίσκονται σε απόσταση 25 και 10 χιλιομέτρων από τις εγκαταστάσεις του —υπό κατασκευή— πυρηνικού σταθμού τού Ακούγιου. Αν το Ισραήλ βρισκόταν γεωγραφικά στη θέση της Κύπρου, ο σταθμός αυτός θα είχε την τύχη του “Osirak”, ίσως μέσα από μια αντίστοιχη «Operation Opera»

ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΚΤΙΚΗΣ, ΑΠΟ ΥΨΟΣ 705 ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΩΝ

 Δύο εικόνες της Ανταρκτικής, από ύψος 705 χιλιομέτρων. Αρχή, και τέλος καλοκαιριού: Νοέμβριος 2020, και Μάρτιος 2021.

Είναι η περίοδος του Ήλιου του Μεσονυχτίου (Midnight Sun) όπου το φως του, και όχι ο ίδιος, είναι συνεχώς ορατό λόγω της διάθλασης, αφού, το αστέρι που μάς δίνει ζωή, βυθίζεται ελάχιστα στον ορίζοντα. Το αντίθετο συμβαίνει κατά την πολική νύχτα (polar night).

Εδώ, στην δεύτερη φωτογραφία, αυτή του Μαρτίου, βλέπουμε τη σκιά στις οροσειρές και το πόσο εκτεταμένη είναι, καθώς ο Ήλιος βρίσκεται χαμηλά στο ορίζοντα. Διακρίνονται λίγα σύννεφα και μία μεγάλη μάζα σαν από φρέσκο χιόνι (και όχι παλιού πάγου) που όμως δεν είναι, αφού σπανίως χιονίζει. Κατά τη διάρκεια του χειμώνα, αυτό το «ανάγλυφο του πάγου» αλλάζει εντελώς, πολλές φορές μέσα στη μέρα. Εμείς μπορούμε —δορυφορικά πάντοτε— να το παρατηρήσουμε και να κάνουμε συγκρίσεις μόνο κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, εκεί, όπου σε κάθε νέα σάρωση, κάθε μέρα, ένα κυριολεκτικά σμιλεμένο τοπίο και μοναδικό σαν αποτύπωμα δακτύλου, εμφανίζεται για να μας εντυπωσιάσει.

Στην αρχή του καλοκαιριού, Νοέμβριο, βλέπουμε ανάμεσα στους ορεινούς όγκους την ποσότητα πάγου, που εμφανώς είναι περισσότερη σε σχέση με την εικόνα του Μαρτίου, όπου το καλοκαίρι βρίσκεται στη δύση του.

Στην τρίτη φωτο, ο παγετώνας είναι πολύ χαρακτηριστικός και φαίνεται η ροή του σε μήκος περίπου 200 χιλιομέτρων.

Στην τελευταία, γενική άποψη της παγωμένης ηπείρου, με το σημείο απ’ όπου και οι φωτογραφίες.

Καθαρή και ρυπαρή ατμόσφαιρα σε αντιδιαστολή

 Στην πρώτη δορυφορική φωτογραφία (26-1-2021) το ασύλληπτο γαλαζοπράσινο των νερών, βόρεια της Κούβας και γύρω από τις Μπαχάμες, το οποίο δεν σχετίζεται με την θαλάσσια χλωρίδα. (Φανταστείτε τις περιοχές αυτές σαν μία μεγάλη υπερυψωμένη πισίνα που περικλείεται από τον βαθύ ωκεανό). Η καθαρότητα του αέρα με την έντονη αντίθεση χρωμάτων, οι δίνες (vortices), τα χαοτικά σχέδια της φύσης, όλα μοιάζουν έργο τέχνης.

Στον αντίποδα, οι επόμενες δύο φωτογραφίες (31-1-2021 & 9-3-2021) από τον Κόλπο Μποχάι της Κίτρινης Θάλασσας, με Πεκίνο και Τιεντσίν στα δυτικά, αποτυπώνουν την έντονη ατμοσφαιρική ρύπανση. Διακρίνουμε τα αληθινά κατάλευκα σύννεφα να ξεχωρίζουν μέσα σε αυτή την αρρωστημένη κατάσταση της «εξέλιξης».

Χαμηλή ορατότητα στο έδαφος (ζέστη, ρύποι, αφρικανική σκόνη και υγρασία)

 Δορυφορική απεικόνιση, πριν από λίγο: το θερμικό κύμα (που χτυπάει και τη νότια Ιταλία) κυριολεκτικά σαν ριπή ανέμου καλύπτει μεμιάς Ιόνιο, Ήπειρο, Θεσσαλία, Στερεά και Πελοπόννησο. Και μοιάζει να παραμένει εκεί.

Είχα χρόνια να παρατηρήσω τόσο χαμηλή ορατότητα στο έδαφος (και όχι μόνον εξαιτίας της αφρικανικής σκόνης). Είναι ό,τι χειρότερο…

Μερικές φωτογραφίες που δείχνουν πως η ορατότητα έχει περιοριστεί στα 4-5 χλμ. Τριγύρω, οι μεγάλοι ορεινοί όγκοι έχουν εξαφανιστεί. Τα λίγα σύννεφα στο κεντρικό Αιγαίο μόλις και μετά βίας που διακρίνονται από το έδαφος. Πάντως, η κάμερα δεν τα πιάνει ούτε στο ελάχιστο.

Εξωτερική θερμοκρασία: 41 – 42 °C στις 4:15 μ.μ.

Την επόμενη μέρα: