ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΖΑΓΟΡΙ: Πέτρινο γεφύρι Τσίπιανης

 Κατασκευάστηκε από Ηπειρώτες τεχνουργούς της πέτρας, τέλη του 19^ου αιώνα, σε μια εποχή που η περιοχή τελούσε ακόμη υπό οθωμανικό ζυγό. Ο δρόμος αυτός οδηγούσε από το Ανατολικό Ζαγόρι στα Γιάννενα.

Σε τόσο ψηλά γεφύρια μέσα σε χαράδρες και εκτεθειμένα στον άνεμο, οι πρακτικοί άνθρωποι της εποχής, έφτιαχναν ένα σύστημα με καμπάνες ώστε σε περίπτωση έντονου πλάγιου/πλαγιομετωπικού ανέμου να προειδοποιούνται οι διαβάτες από τον ήχο της καμπάνας.

Στη δεύτερη φωτογραφία διακρίνονται οι πλευρικές μεταλλικές προεξοχές (που εκτός από τη χρησιμότητά τους στη δομική στήριξη κατά τη διάρκεια της κατασκευής) υποδεχόταν γάντζους ή σχοινιά για το σύστημα προειδοποίησης ανέμου. Ο άνεμος ήταν η πρωταρχική αιτία ατυχήματος ή πτώσης από το γεφύρι, ιδίως όταν προσπαθούσε κάποιος να κουμαντάρει ένα μεγάλο φορτίο που το τραβούσαν μουλάρια.

Το σύστημα «έγκαιρης προειδοποίησης» με τις κρεμαστές καμπάνες δεν κινδύνευε ποτέ να μείνει εκτός λειτουργίας από διακοπή ρεύματος ή άλλη τεχνική βλάβη και οπωσδήποτε δεν είχε κουμπί reset!  [dPk]Κ

*Αν το δούμε και διοπτρικά, η φορά του γεφυριού προς τον βορρά είναι -10 μοίρες από τον Πραγματικό.

**Γεωγραφικές συντεταγμένες (GPS Coordinates)= N 39⁰ 46’ 06.5’’ --- E 020⁰ 57’ 36.2’’

=========================================================

Τοξωτά γεφύρια της Ηπείρου & Κουκούλι

Κοιλάδα Βοϊδομάτη, αγαπημένα τοξωτά γεφύρια της Ηπείρου & Κουκούλι. Το ελληνικό καλοκαίρι αντιμάχεται τον χειμώνα που πλησιάζει και δεν παραδίδει έτσι εύκολα την ψυχή του… σημερινές εικόνες. [dPk]

==============================================================

Έρεβος και Τρόμος (HMS Terror & HMS Erebus)

‘’Έρεβος’’ και ‘’Τρόμος’’. Η συγκλονιστική ιστορία (παιχνίδι της μοίρας αυτό με τα ονόματα) των πλοίων του Αγγλικού ναυτικού που κόλλησαν στους πάγους στα όρια του Αρκτικού κύκλου, το 1848, τρία χρόνια μετά τον απόπλου τους. Στις 22 Απριλίου, τα πλοία παγιδεύτηκαν στον πάγο κατά την διάρκεια της αποστολής Franklin. Άλλες μελέτες δίνουν ως χρονική περίοδο του εγκλωβισμού τους τον χειμώνα 1847-48. Οι έρευνες (με τα ανεπαρκή μέσα της εποχής) κράτησαν έντεκα χρόνια χωρίς θετική έκβαση. Από μαρτυρίες που έφτασαν ως τις μέρες μας για το πιθανό σημείο του συμβάντος (έφτασαν από γενιά σε γενιά των Εσκιμώων της φυλής Ινούιτ), οι έρευνες ξεκίνησαν πάλι, και το 2014, βρέθηκε το πρώτο πλοίο το Erebus, ενώ μόλις πριν λίγες μέρες βρέθηκε και το δεύτερο, το Terror. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως βρέθηκε σε πολύ καλή κατάσταση.

Μετά την προσάραξη, όλοι οι επιβαίνοντες πέθαναν μέσα στα επόμενα χρόνια ο ένας μετά τον άλλο, με κύριες αιτίες πνευμονία, φυματίωση, σκορβούτο αλλά και δηλητηρίαση από κακή επιμετάλλωση των κονσερβών (επικάλυψη εσωτερικά με κασσίτερο, γάνωμα με λιωμένο καλάι). Διαπιστώθηκε επίσης, ότι υπήρχαν και σημάδια κανιβαλισμού (πλήρωμα Erebus). Σε μια απέλπιδα προσπάθεια για τη σωτηρία, κάποιοι ξεκίνησαν περπατώντας σε αυτό το αφιλόξενο περιβάλλον προς αναζήτηση βοήθειας...

Δορυφορική φωτογραφία στις 11 Αυγούστου 2016 απεικονίζει το σημείο, με τον κυκλώνα Hudson σε εξέλιξη. Σήμερα και ενώ οι πάγοι έχουν ήδη υποχωρήσει από τα μέσα Ιουνίου (δεύτερη φωτο, 21/6) εκείνη την περίοδο (1845-48) ίσως να μην έλιωναν ούτε το καλοκαίρι. [dPk]

===========================================================

ΛΙΓΚΙΑΔΕΣ, Νησί Ιωαννίνων (από ψηλά)

Ανηφορίζοντας στο Μιτσικέλι λίγο πριν το μεσημέρι, ενώ η πρωινή καταιγίδα απομακρύνεται ανατολικά προς τη Θεσσαλία. Λιγκιάδες, ένα ακόμη μαρτυρικό χωριουδάκι με τη δική του ιστορία. Η θέα του λεκανοπεδίου των Ιωαννίνων είναι καταπληκτική χειμώνα - καλοκαίρι. Η πόλη στην πρώτη, από την δυτική πλαγιά, και το νησάκι όπως φαίνεται από το χωριό. [dPk]

======================================================