Για τους διαδικτυακούς φίλους, λάτρεις της περιπέτειας, προτείνω μια εξαιρετική διαδρομή φυσικού κάλλους, και έργο-'όραμα' που ΘΑ έδινε μεγάλη τουριστική ώθηση σε όμορφες περιοχές, έργο που ενώ μέρος του και όχι βέβαια ολόκληρο άρχισε να σχεδιάζεται, ‘έμεινε στα χαρτιά’. Για την Ιστορία, η χάραξη σωστά δεν θα γινόταν μέσα από το δάσος. Η διαδρομή επικίνδυνη αν δεν είσαι κατάλληλα προετοιμασμένος (την έχω κάνει κοντά στις δέκα φορές μέσα σε δεκαπέντε χρόνια, με τελευταίο πέρασμα πρόσφατα και προηγούμενο —πολύ πιο εύκολο— πριν τρία χρόνια, «όσο δηλαδή έχει να συντηρηθεί ο δρόμος» όπως μού είπε ο κ. Νίκος, τσοπάνης που έχει το μαντρί βγαίνοντας από δασώδη περιοχή λίγο πριν φτάσουμε σε μικρό οικισμό.
Αξίζει να δείτε τις φωτογραφίες που «ελάχιστα σού φέρνουν πίσω, παίρνεις όμως μια ιδέα».
Πρόκειται για το δρόμο μετά τη Ζαγορά, κινούμενος βόρεια προς Πουρί: στα δεξιά, δηλαδή ανατολικά, βλέπεις Αιγαίο. Αριστερά (δυτικά), αφήνοντας τις πλαγιές του Πηλίου, περιδιαβαίνεις το Μαυροβούνι, ένας κυριολεκτικά κατάφυτος αλλά αναξιοποίητος ορεινός όγκος (μόνο κάποιες περιοχές εκεί αποτελούν καταφύγιο άγριας ζωής, και ίσως θηραμάτων, και προστατεύονται).
Αξίζει να δείτε τις φωτογραφίες που «ελάχιστα σού φέρνουν πίσω, παίρνεις όμως μια ιδέα».
Πρόκειται για το δρόμο μετά τη Ζαγορά, κινούμενος βόρεια προς Πουρί: στα δεξιά, δηλαδή ανατολικά, βλέπεις Αιγαίο. Αριστερά (δυτικά), αφήνοντας τις πλαγιές του Πηλίου, περιδιαβαίνεις το Μαυροβούνι, ένας κυριολεκτικά κατάφυτος αλλά αναξιοποίητος ορεινός όγκος (μόνο κάποιες περιοχές εκεί αποτελούν καταφύγιο άγριας ζωής, και ίσως θηραμάτων, και προστατεύονται).
Ακολουθείς τις κίτρινες σκουριασμένες ταμπέλες που δείχνουν προς Κοκκινόγεια. Ο δρόμος διασχίζει την παραλία του Οβριού όπου θα δεις λίγες σκηνές Γάλλων ή Γερμανών και σπανιότερα ντόπιων. Είναι στην ταξιδιωτική τους κουλτούρα να ψάχνουν απομονωμένα μέρη. Αρκετά χιλιόμετρα μετά, περνάς κοντά στο Κερασόρεμα, αλλά όχι τόσο κοντά, περίπου 4 χλμ από δρόμο. Η διαδρομή μέσα στο δάσος αλλά και οι πλαγιές με τη θάλασσα δίπλα και την ανέγγιχτη βλάστηση, ανταμείβουν τις αισθήσεις σου. Τα τοπία όμορφα, με ησυχία που σπάνια συναντάς. Μετά την Άνω Κερασιά, βγαίνεις σε άσφαλτο και πηγαίνεις προς Κεραμίδι. Κατόπιν, ακολουθείς χωματόδρομο που χρειάζεται πολλή προσοχή, ο οποίος σε οδηγεί ακριβώς στη διασταύρωση —σε δρόμο με άσφαλτο— για Σκλήθρο. Ακολουθείς πορεία για Ρακοπόταμο – Πολυδέντρι – Αγιόκαμπο. Εκεί βγαίνεις στον «πολιτισμό» και η διαδρομή τελειώνει. Αν έχεις κουράγιο, χωρίς περιπέτεια αυτή τη φορά, συνεχίζεις το γνωστό εναλλακτικό, αλλά κανονικό, παραλιακό δρόμο που οδηγεί στην εθνική οδό, βόρεια από την κοιλάδα των Τεμπών.
Να τονίσω ότι μετά την παραλία του Οβριού δεν βρίσκεις ίχνος ανθρώπινης παρουσίας (στην τελευταία διαδρομή συνάντησα μόνο ένα ζευγάρι Γάλλων, γύρω στα εξήντα, με Land Rover Diesel, τουλάχιστον 3 lt. όχημα με ηλεκτρικό εργάτη μπροστά… «ψαγμένος» ο monsieur). Τα νεροφαγώματα είναι μεγάλα και βαθιά και υπάρχουν κοφτερές πέτρες σε μεγάλο μέρος της διαδρομής μετά από αυτή την παραλία. Οπωσδήποτε απαιτείται προετοιμασία για την περίπτωση που σκιστεί κάποιο ελαστικό, ίσως ένας μικρός πομποδέκτης VHF επίσης να χρειάζεται για περίπτωση ανάγκης, μια που δεν υπάρχει τηλεπικοινωνιακή κάλυψη από κανένα από τα τρία δίκτυα. Απαιτείται όχημα με τετρακίνηση και οπωσδήποτε Diesel καθότι είναι αναγκαία μεγάλη ροπή στις χαμηλές στροφές. Απλά, με βενζινοκίνητο όχημα κινδυνεύεις να κολλήσεις. Δεν έχω βάλει φωτογραφίες από τα επικίνδυνα σημεία.
Στην τελευταία, φαίνεται ο χάρτης του μονοπατιού Ο2, που συνδέει Όλυμπο - Όσσα - Μαυροβούνι - Πήλιο.
Το χειμώνα, περνάς μόνο με Military Version 'Hummer' (χιούμορ εδώ). Αν αυτός ο δρόμος είχε κατασκευαστεί με σωστή υποδομή και καλές προδιαγραφές, θα άλλαζε ο τουρισμός στην ανατολική Θεσσαλία, περιοχή με μέρη άγριας ομορφιάς και με ορεινούς όγκους που φτάνουν μία ανάσα από το κύμα... [dPk]
Να τονίσω ότι μετά την παραλία του Οβριού δεν βρίσκεις ίχνος ανθρώπινης παρουσίας (στην τελευταία διαδρομή συνάντησα μόνο ένα ζευγάρι Γάλλων, γύρω στα εξήντα, με Land Rover Diesel, τουλάχιστον 3 lt. όχημα με ηλεκτρικό εργάτη μπροστά… «ψαγμένος» ο monsieur). Τα νεροφαγώματα είναι μεγάλα και βαθιά και υπάρχουν κοφτερές πέτρες σε μεγάλο μέρος της διαδρομής μετά από αυτή την παραλία. Οπωσδήποτε απαιτείται προετοιμασία για την περίπτωση που σκιστεί κάποιο ελαστικό, ίσως ένας μικρός πομποδέκτης VHF επίσης να χρειάζεται για περίπτωση ανάγκης, μια που δεν υπάρχει τηλεπικοινωνιακή κάλυψη από κανένα από τα τρία δίκτυα. Απαιτείται όχημα με τετρακίνηση και οπωσδήποτε Diesel καθότι είναι αναγκαία μεγάλη ροπή στις χαμηλές στροφές. Απλά, με βενζινοκίνητο όχημα κινδυνεύεις να κολλήσεις. Δεν έχω βάλει φωτογραφίες από τα επικίνδυνα σημεία.
Στην τελευταία, φαίνεται ο χάρτης του μονοπατιού Ο2, που συνδέει Όλυμπο - Όσσα - Μαυροβούνι - Πήλιο.
Το χειμώνα, περνάς μόνο με Military Version 'Hummer' (χιούμορ εδώ). Αν αυτός ο δρόμος είχε κατασκευαστεί με σωστή υποδομή και καλές προδιαγραφές, θα άλλαζε ο τουρισμός στην ανατολική Θεσσαλία, περιοχή με μέρη άγριας ομορφιάς και με ορεινούς όγκους που φτάνουν μία ανάσα από το κύμα... [dPk]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου