Ένα σχετικά νέο μουσείο, που όλοι οι μικροί μαθητές θα πρέπει να επισκεφτούν. Η θεματολογία μεγαλώνει και εμπλουτίζεται και τα εκθέματά του συνεχώς αυξάνονται. Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης-περιήγησης τα παιδιά έχουν τη δυνατότητα να γίνουν οι ίδιοι παρασκευαστές, του πιο σημαντικού -συνυφασμένου με την ανθρώπινη εξέλιξη και ιερού όπως και να το δει κανείς- προϊόντος, του άρτου.
Στην ευρύτερη περιοχή του Πειραιά, στο Δήμο Κερατσινίου, ακριβώς απέναντι από τις εγκαταστάσεις της γνωστής πλέον ‘Cosco’, δεσπόζει το παλιό και ψηλό κτίριο μιας ιστορικής αλευροβιομηχανίας, γνωστό ως ‘Μύλοι Αγίου Γεωργίου’ (κάποιοι θυμούνται τη συσκευασία από το αλεύρι που χρησιμοποιούσε η γιαγιά τους). Σήμερα ανήκει στον όμιλο Λούλη.
Σεβόμενος την αξιέπαινη προσπάθεια που ΔΕΝ χρηματοδοτείται από κάποιον φορέα, δημοσιεύω μικρό αριθμό φωτογραφιών χαμηλής ανάλυσης, σε βαθμό που επιτρέπει σε όσους και όσες επιθυμούν να περιηγηθούν εικονικά εδώ στο fb. Μπορείτε να δείτε και εικόνες του περιβάλλοντα χώρου, όπως φαίνεται από τα ψηλότερα σημεία του λιμανιού, ένα από τα οποία είναι και η ταράτσα του ίδιου κτιρίου που βρισκόμαστε. [Θα τις βρείτε στο τέλος της ανάρτησης].
Η επίσκεψη είναι δωρεάν για όλους, 8 π.μ. – 4 μ.μ, καθημερινές.
Στις φωτογραφίες βλέπουμε μηχανές κατασκευασμένες από ξύλο που οι περισσότερες είναι από τις αρχές του περασμένου αιώνα. Το μέταλλο χρησιμοποιούνταν με φειδώ: μόνο σε κυλίνδρους, ξύστρες και άλλα -ειδικού σκοπού- μηχανήματα. Σε μηχανή του 1914, αξίζει να παρατηρηθεί το αλεύρι που έχει κολλήσει στο ξύλο κατά τη τελευταία της χρήση (άγνωστο από πότε).
Τα εκθέματα αφορούν στην παρασκευή άρτου και στα παρελκόμενά της, εκτός από κάποια που είναι σχετικά με τη λειτουργία του εργοστασίου. Ο επισκέπτης μπορεί να δει μηχανήματα επεξεργασίας σίτου, καλούπια, σφραγίδες αρχαίες και μεταγενέστερες, γεωργικά εργαλεία από την καθημερινότητα, δημοσιεύσεις στον τύπο της εποχής, αλληλογραφία, συλλογή γραμματοσήμων από πολλές χώρες με θέμα τον άρτο, φωτογραφίες, όργανα μέτρησης, καρτέλες συντήρησης μηχανών, ακόμη και παλιό τηλεπικοινωνιακό υλικό του εργοστασίου.
Για τους μαθητές προβάλλεται ταινία μικρής διάρκειας με θέμα σχετικό με την ιστορία της παρασκευής άρτου.
Σήμερα το σιτάρι μεταφέρεται με φορτηγά πλοία ως το εργοστάσιο -από τους σιτοβολώνες της Ουγγαρίας για παράδειγμα - και μέσω αγωγών μεταφορτώνεται με ρυθμό 120 tn ανά ώρα στα εικοσιένα σιλό που καθένα έχει χωρητικότητα 1200 tn.
Στις τρεις τελευταίες εικόνες: Τουρκοβούνια, Νίκαια, Κερατσίνι, Αμφιάλη, Πέραμα, Σαλαμίνα. [dPk]
Στην ευρύτερη περιοχή του Πειραιά, στο Δήμο Κερατσινίου, ακριβώς απέναντι από τις εγκαταστάσεις της γνωστής πλέον ‘Cosco’, δεσπόζει το παλιό και ψηλό κτίριο μιας ιστορικής αλευροβιομηχανίας, γνωστό ως ‘Μύλοι Αγίου Γεωργίου’ (κάποιοι θυμούνται τη συσκευασία από το αλεύρι που χρησιμοποιούσε η γιαγιά τους). Σήμερα ανήκει στον όμιλο Λούλη.
Σεβόμενος την αξιέπαινη προσπάθεια που ΔΕΝ χρηματοδοτείται από κάποιον φορέα, δημοσιεύω μικρό αριθμό φωτογραφιών χαμηλής ανάλυσης, σε βαθμό που επιτρέπει σε όσους και όσες επιθυμούν να περιηγηθούν εικονικά εδώ στο fb. Μπορείτε να δείτε και εικόνες του περιβάλλοντα χώρου, όπως φαίνεται από τα ψηλότερα σημεία του λιμανιού, ένα από τα οποία είναι και η ταράτσα του ίδιου κτιρίου που βρισκόμαστε. [Θα τις βρείτε στο τέλος της ανάρτησης].
Η επίσκεψη είναι δωρεάν για όλους, 8 π.μ. – 4 μ.μ, καθημερινές.
Στις φωτογραφίες βλέπουμε μηχανές κατασκευασμένες από ξύλο που οι περισσότερες είναι από τις αρχές του περασμένου αιώνα. Το μέταλλο χρησιμοποιούνταν με φειδώ: μόνο σε κυλίνδρους, ξύστρες και άλλα -ειδικού σκοπού- μηχανήματα. Σε μηχανή του 1914, αξίζει να παρατηρηθεί το αλεύρι που έχει κολλήσει στο ξύλο κατά τη τελευταία της χρήση (άγνωστο από πότε).
Τα εκθέματα αφορούν στην παρασκευή άρτου και στα παρελκόμενά της, εκτός από κάποια που είναι σχετικά με τη λειτουργία του εργοστασίου. Ο επισκέπτης μπορεί να δει μηχανήματα επεξεργασίας σίτου, καλούπια, σφραγίδες αρχαίες και μεταγενέστερες, γεωργικά εργαλεία από την καθημερινότητα, δημοσιεύσεις στον τύπο της εποχής, αλληλογραφία, συλλογή γραμματοσήμων από πολλές χώρες με θέμα τον άρτο, φωτογραφίες, όργανα μέτρησης, καρτέλες συντήρησης μηχανών, ακόμη και παλιό τηλεπικοινωνιακό υλικό του εργοστασίου.
Για τους μαθητές προβάλλεται ταινία μικρής διάρκειας με θέμα σχετικό με την ιστορία της παρασκευής άρτου.
Σήμερα το σιτάρι μεταφέρεται με φορτηγά πλοία ως το εργοστάσιο -από τους σιτοβολώνες της Ουγγαρίας για παράδειγμα - και μέσω αγωγών μεταφορτώνεται με ρυθμό 120 tn ανά ώρα στα εικοσιένα σιλό που καθένα έχει χωρητικότητα 1200 tn.
Στις τρεις τελευταίες εικόνες: Τουρκοβούνια, Νίκαια, Κερατσίνι, Αμφιάλη, Πέραμα, Σαλαμίνα. [dPk]
==============================================================
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου