Πληροφορίες και δεκαπέντε φωτογραφίες από το καταδρομικό (Θ/Κ) ''Γ. Αβέρωφ'', αγκυροβολημένο –ως πλωτό μουσείο- στον όρμο του Π. Φαλήρου:
Το ένδοξο πλοίο αγοράστηκε (χωρίς μίζες βέβαια) μετά από διαπραγματεύσεις, κατά δύο εκατομμύρια χρυσές δραχμές κάτω από την αρχική τιμή.
Ο στόλος Αιγαίου υπό τις διαταγές του Υποναύαρχου Παύλου Κουντουριώτη (επιβαίνων τότε στο πλοίο) με κυβερνήτη το Σοφοκλή Δούσμανη, βγήκε νικηφόρος από τις ναυμαχίες της Έλλης (ΔΕΚ ’12) και Λήμνου (ΙΑΝ ’13) αποτέλεσμα των οποίων ήταν η καταστροφή του οθωμανικου στόλου και το κλείσιμό του στα στενά των Δαρδανελίων για την επόμενη δεκαετία.
Λόγω μεγάλης φτώχειας του Ελληνικού πληθυσμού, οι περισσότεροι ναύτες ήταν εθελοντές, παιδιά δεκαπέντε-δεκάξι ετών τα οποία εκτελούσαν σκληρές και δύσκολες καθημερινές εργασίες. Στο ‘Γ. Αβέρωφ’ όμως είχαν εξασφαλίσει φαγητό και διαμονή, μειώνοντας έτσι τα έξοδα διαβίωσης των πολύτεκνων οικογενειών τους. Στο πλοίο υπήρχε –μόνιμα- ιερέας που εκτελούσε (μεταξύ άλλων) χρέη εκπαιδευτικού, φροντίζοντας για τη βασική τους μόρφωση.
Περίπου 650 άτομα το πλήρωμα σε περίοδο ειρήνης, ενώ σε εμπόλεμη κατάσταση ο αριθμός ξεπερνούσε τα 1250 άτομα! Στις φωτογραφίες που έχω βγάλει, θα δείτε τη γέφυρα με τα πηδάλια, τις χάλκινες χοάνες επικοινωνίας του υποτυπώδους ‘κέντρου επιχειρήσεων’ με τα διάφορα μέρη του πλοίου (δεν υπήρχαν ηλεκτρονικά συστήματα ενδοεπικοινωνίας), την καμπίνα του Ναυάρχου Π. Κουντουριώτη, τη σημαία του στόλου που ήταν αναρτημένη και στις δύο ναυμαχίες, παράσημα, τον ασύρματο Βραχέων κυμάτων (κώδικα Μορς, όχι φωνής) όργανα, τα βλήματα των πυροβόλων (είναι τα γνήσια, αφαιρέθηκε η γόμωση) τις αιώρες των ναυτών, τσουβάλια και εργαλεία μεταφοράς κάρβουνου, τα μαγειρεία (υπήρχαν τρία) και το φούρνο παρασκευής ψωμιού.
Οι δύο μηχανές του 'Γ. Αβέρωφ' ήταν πανομοιότυπες με αυτές του ‘Τιτανικού’ (ο ‘Τ’ είχε τρεις) παρέχοντας στο μεγάλο, των 140μ., σκάφος τη δυνατότητα να ταξιδεύει με ταχύτητα περίπου 23 κόμβους (Knots) ή 42 χλμ. την ώρα, κορυφαία ταχύτητα στη θάλασσα για τις αρχές του αιώνα (ήταν καταδρομικό και όχι θωρηκτό). Η αυτονομία του μεγάλη (ταξίδευε απρόσκοπτα, χωρίς ανεφοδιασμό, από τα νερά του Αιγαίου έως την Αγγλία) ενώ η διαδικασία ανεφοδιασμού με 1500 τόννους κάρβουνο έφτανε κάποιες φορές, τις 48 ώρες.
Το 2003 βραβεύτηκε για τις υπηρεσίες που προσέφερε με το χρυσό μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών.
Τιμή και θαυμασμός στο πλήρωμα, κυρίως στους ναύτες και στον τολμηρό (γιατί όχι και παράτολμο στις ναυμαχίες) Ναύαρχο Π. Κουντουριώτη. Η ‘τρέλα’ μερικών σ' αυτόν το τόπο -όταν έπρεπε να κάνουν το καθήκον τους- μας έβγαλε πολλές φορές από τα δύσκολα… [dPk]
Το ένδοξο πλοίο αγοράστηκε (χωρίς μίζες βέβαια) μετά από διαπραγματεύσεις, κατά δύο εκατομμύρια χρυσές δραχμές κάτω από την αρχική τιμή.
Ο στόλος Αιγαίου υπό τις διαταγές του Υποναύαρχου Παύλου Κουντουριώτη (επιβαίνων τότε στο πλοίο) με κυβερνήτη το Σοφοκλή Δούσμανη, βγήκε νικηφόρος από τις ναυμαχίες της Έλλης (ΔΕΚ ’12) και Λήμνου (ΙΑΝ ’13) αποτέλεσμα των οποίων ήταν η καταστροφή του οθωμανικου στόλου και το κλείσιμό του στα στενά των Δαρδανελίων για την επόμενη δεκαετία.
Λόγω μεγάλης φτώχειας του Ελληνικού πληθυσμού, οι περισσότεροι ναύτες ήταν εθελοντές, παιδιά δεκαπέντε-δεκάξι ετών τα οποία εκτελούσαν σκληρές και δύσκολες καθημερινές εργασίες. Στο ‘Γ. Αβέρωφ’ όμως είχαν εξασφαλίσει φαγητό και διαμονή, μειώνοντας έτσι τα έξοδα διαβίωσης των πολύτεκνων οικογενειών τους. Στο πλοίο υπήρχε –μόνιμα- ιερέας που εκτελούσε (μεταξύ άλλων) χρέη εκπαιδευτικού, φροντίζοντας για τη βασική τους μόρφωση.
Περίπου 650 άτομα το πλήρωμα σε περίοδο ειρήνης, ενώ σε εμπόλεμη κατάσταση ο αριθμός ξεπερνούσε τα 1250 άτομα! Στις φωτογραφίες που έχω βγάλει, θα δείτε τη γέφυρα με τα πηδάλια, τις χάλκινες χοάνες επικοινωνίας του υποτυπώδους ‘κέντρου επιχειρήσεων’ με τα διάφορα μέρη του πλοίου (δεν υπήρχαν ηλεκτρονικά συστήματα ενδοεπικοινωνίας), την καμπίνα του Ναυάρχου Π. Κουντουριώτη, τη σημαία του στόλου που ήταν αναρτημένη και στις δύο ναυμαχίες, παράσημα, τον ασύρματο Βραχέων κυμάτων (κώδικα Μορς, όχι φωνής) όργανα, τα βλήματα των πυροβόλων (είναι τα γνήσια, αφαιρέθηκε η γόμωση) τις αιώρες των ναυτών, τσουβάλια και εργαλεία μεταφοράς κάρβουνου, τα μαγειρεία (υπήρχαν τρία) και το φούρνο παρασκευής ψωμιού.
Οι δύο μηχανές του 'Γ. Αβέρωφ' ήταν πανομοιότυπες με αυτές του ‘Τιτανικού’ (ο ‘Τ’ είχε τρεις) παρέχοντας στο μεγάλο, των 140μ., σκάφος τη δυνατότητα να ταξιδεύει με ταχύτητα περίπου 23 κόμβους (Knots) ή 42 χλμ. την ώρα, κορυφαία ταχύτητα στη θάλασσα για τις αρχές του αιώνα (ήταν καταδρομικό και όχι θωρηκτό). Η αυτονομία του μεγάλη (ταξίδευε απρόσκοπτα, χωρίς ανεφοδιασμό, από τα νερά του Αιγαίου έως την Αγγλία) ενώ η διαδικασία ανεφοδιασμού με 1500 τόννους κάρβουνο έφτανε κάποιες φορές, τις 48 ώρες.
Το 2003 βραβεύτηκε για τις υπηρεσίες που προσέφερε με το χρυσό μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών.
Τιμή και θαυμασμός στο πλήρωμα, κυρίως στους ναύτες και στον τολμηρό (γιατί όχι και παράτολμο στις ναυμαχίες) Ναύαρχο Π. Κουντουριώτη. Η ‘τρέλα’ μερικών σ' αυτόν το τόπο -όταν έπρεπε να κάνουν το καθήκον τους- μας έβγαλε πολλές φορές από τα δύσκολα… [dPk]
====================================================================
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου