Άλλοι κυνηγούν tornadoes. Εμείς, ανατολές και ηλιοβασιλέματα, και ανατολές και δύσεις σελήνης και αφροδίτης. Ποιος είπε πως πάντοτε είναι τα ίδια; (και ας νομίζουν μερικοί ότι έτσι είναι). Ο συνδυασμός τους αξίζει αυτό το «κυνήγι», από το οποίο δεν βλάπτεται τίποτε και κανείς στη φύση.
O ήλιος λοιπόν κινείται όπως τ’ αστέρια: φαίνεται σε μάς να ανατέλλει «κάπου» στον ανατολικό ορίζοντα και, φυσικά, να δύει στον δυτικό. Όμως, κάθε μέρα «αλλάζει» θέση κατά μία μοίρα (1°)· και ξανά πάλι από την αρχή, όπως αλλάζουν οι εποχές… συνεπώς, το φως του προσπίπτει διαφορετικά πάνω στα αντικείμενα, υπό διαφορετική γωνία. Αυτό το στοιχείο, από μόνο του, εμπεριέχει μοναδικότητα για το μέρος καθαυτό. Είναι ένα έργο τέχνης μοναδικό, όπου «επαναλαμβάνεται» μία φορά τον χρόνο.
(Από το αποψινό, κάπως 'φθινοπωρινό' βράδυ της άνοιξης… καλή μας Κυριακή!)
