ΛΙΜΝΗ ΚΑΡΛΑ: πριν (1945, 1960) και μετά (1968 και 1974) την αποξήρανση

 Έτη 1945, 1960, 1968 και 1974: δέκα φωτογραφίες της φυσικής Κάρλας — Βοιβηίς κατά την αρχαιότητα— πριν και μετά την αποξήρανση, η οποία ξεκίνησε στα τέλη καλοκαιριού 1962.

Διακρίνεται στη νότια μεριά της το μεγάλο νησάκι, ενάμισι χιλιόμετρο ανατολικά του στρατιωτικού αεροδρομίου Στεφανοβικείου. (Το οποίο κατασκευάστηκε μετά την αποξήρανση, και ο μισός διάδρομος «πατάει» στον πυθμένα της παλιάς φυσικής λίμνης).

Σήμερα, το «νησί» είναι απλώς ένας λόφος βρισκόμενος εκτός τεχνητής λίμνης, απομεινάρι ενός τοπίου απαράμιλλου φυσικού κάλλους και βιοποικιλότητας.

Το δεύτερο νησάκι, βρίσκεται και αυτό εκτός της σημερινής Κάρλας, πολύ πιο δυσδιάκριτο —αφού είναι χαμηλό—, σε απόσταση τριών χιλιομέτρων νότια από το Κάτω Καλαμάκι.

Φωτ. 1,3 και 4: Παρατηρούμε σε δύο από τις φωτογραφίες μία εικόνα —που δεν μπορείς να δεις στη θάλασσα με τέτοια λεπτομέρεια— ενός πιστού ειδώλου: το καθρέφτισμα του ουρανού την στιγμή της αποτύπωσης στο φιλμ, με τον ήλιο και τα σύννεφα όπως ακριβώς φαινόταν από το έδαφος! (1945)

Φωτ. 8 και 9: Θλιβερές εικόνες μιας λίμνης που χάθηκε…(1968)

Φωτ. 10: To «νησάκι» περιτριγυρισμένο από χωράφια πλέον, στη μέση ενός «κάμπου», κι αυτός κατασκεύασμα του ανθρώπου. (Διακρίνεται και το αεροδρόμιο στα δυτικά του. Έτος 1974).

Φωτ. 2: Η βόρεια πλευρά της λίμνης που δεν συμπεριλήφθηκε στην επανασύσταση, κατά το έτος 1945.

Φωτ. 5: Αχίλλειο, Νίκη, Σωτήριο, Αρμένιο (1945).

Φωτ. Μέρος της λίμνης που επανασυστάθηκε, όπως φαινόταν από ψηλά (1960). Το μεγάλο έργο «Επαναδημιουργία Λίμνης Κάρλας» ξεκίνησε το 1999 και ολοκληρώθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 2010.

Στις τελευταίες δύο έγχρωμες : Τα «νησάκια», σήμερα.

=======[dPk]======

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, Μάιος 1981:

(α) Λευκός Πύργος

(β) Λευκός Πύργος, άγαλμα Μ. Αλεξάνδρου και ο περιβάλλων χώρος

(γ) Πύργος ΟΤΕ στη ΔΕΘ

(δ) Καυτατζόγλειο

(ε) ΑΒΣΘ (Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή Θεσσαλονίκης, μετέπειτα Πανεπιστήμιο Μακεδονίας), Πολεμικό Μουσείο και Γ΄ Σώμα Στρατού

(στ) Στρατόπεδο Τσιρογιάννη, νοτιοδυτικά του Γ΄ Σώματος Στρατού, όπου αργότερα χτίστηκε εκεί το Δημαρχιακό Μέγαρο

ΜΥΚΟΝΟΣ, 1982: «Παράγκα» & "Paradise"

 Μύκονος, «Παράγκα» & "Paradise" : (α) Ιούνιος 1982 & (β)+(γ) Ιούνιος 2019.

Έτος 1945: Σκιάθος, Σκόπελος, και η νήσος Κυρά Παναγιά ΒΑ της Αλοννήσου

Στην πρώτη, το νησί του Παπαδιαμάντη χωρίς, φυσικά, το αεροδρόμιο.

Στις αμέσως επόμενες, η Χώρα της Σκοπέλου, όπου στη θέση του νέου λιμανιού βρισκόταν ένα μεγάλο λιβάδι όπου —κατά δήλωση φίλου μου, ντόπιου— «έβοσκαν τότε πρόβατα και κατσίκες». (Αυτό με επιφύλαξη, γιατί κάτι τέτοιο μπορεί να ισχύει για ακριβώς απέναντι, δηλαδή στην ανατολική μεριά του όρμου, αν το δούμε αυστηρώς με όρους πλοήγησης).

Στις τελευταίες δύο, η νήσος Κυρά Παναγιά με τον «Πλανήτη» σε σχήμα καρδιάς (κοιτώντας το ανάποδα, με περιστροφή 180 μοιρών)· σημάδια του παρελθόντος είναι εμφανή στην βλάστηση αυτού του νησιού, ακόμη και στις μέρες μας…

Σαντορίνη (Θήρα) : έτος 1984 και Αντίρριο & Ρίο: έτη 1967 & 1995

 *Σαντορίνη (Θήρα), 1984: o Όρμος Φηρών, και το παλιό λιμανάκι κάτω από την καλντέρα που διακρίνεται καθαρά (πρώτη & δεύτερη φωτο).

*Αντίρριο και Ρίο, 1967: δύο φέρι μποτ σε αναμονή στο Ρίο και ένα που πιάνει λιμάνι απέναντι στο Αντίρριο (τρίτη φωτο). Η φωτογραφία τραβήχτηκε τρία μόλις χρόνια πριν από την βύθιση του οχηματαγωγού «ΡΟΔΟΣ», κοντά στο Αντίρριο, το οποίο ήταν το μοναδικό «σιδηροδρομικό ferry boat με δύο σειρές ράγες», καθώς μπορούσε να μεταφέρει μέχρι και δύο ατμομηχανές!

*Αντίρριο, 1995 & Ρίο 1995, σε ξεχωριστές φωτογραφίες (τέταρτη και πέμπτη αντίστοιχα). Τα φέρι μποτ τώρα είναι περισσότερα: στο Αντίρριο μετράμε έξι σε αναμονή και ένα που προσεγγίζει· απέναντι, στο Ρίο, βλέπουμε ένα που μόλις έχει αναχωρήσει και άλλα τέσσερα σε αναμονή.

Κάλυψη καπνού της Θεσσαλικής Λεκάνης από τις πυρκαγιές στην Β. Εύβοια - ΛΑΡΙΣΑ 8 & 9 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2021

 9/8/2021, ώρα 20:30

Η σκέψη όλων μας είναι συνεχώς εκεί, στους πληγέντες της Β. Εύβοιας. Σαν «spotter» που, αποδεδειγμένα πλέον, παρατηρώ εδώ και πολλά χρόνια ορισμένου τύπου καιρικά και κλιματικά φαινόμενα, αλλά και γενικότερα το κλίμα και τα “vortices” ειδικά για το βόρειο ημισφαίριο, αναλύοντας το ανάγλυφο και το χωρικό πεδίο με διάφορα εργαλεία απεικόνισης από το 2011, πιστεύω πως είναι η πρώτη φορά που ο όγκος και η ποσότητα καπνού που έχει εκλυθεί, έως αυτή την στιγμή, μπορεί μόνον να συγκριθεί με τις περσινές πυρκαγιές της νοτιοανατολικής ακτογραμμής της Αυστραλίας. Ο καπνός φτάνει πάνω από τη Β. Αφρική, και συγκεκριμένα, σε Λιβύη και Αίγυπτο.

Για να δώσουμε το μέγεθος από χωρικής άποψης (οι φωτογραφίες θα αποτελέσουν στο μέλλον ντοκουμέντο για μάς εδώ), αρκεί να δείξουμε πως είναι η πρώτη φορά που οι άνθρωποι στην κεντρική και ανατολική Θεσσαλία αντίκρυσαν τα πρωινά 8ης και 9ης Αυγούστου 2021 πυκνή «συννεφιά», χωρίς να υπάρχει το παραμικρό σύννεφο οπουδήποτε πάνω από τον ελληνικό χώρο, χερσαίο και θαλάσσιο. Στη δορυφορική απεικόνιση βλέπουμε ότι πρόκειται για νέφος καπνού που εισέρχεται συνεχώς και με μεγάλη ταχύτητα στη Θεσσαλική λεκάνη από νοτιοανατολικά, κάνοντας, παραδόξως, στροβιλισμό, αφού βρίσκει εμπόδια δυτικά στον ορεινό όγκο της Περαχώρας και του Δοβρουτσίου· κατευθύνεται ακόμη και σε στενωπούς, βαθιά ανατολικά, κυκλώνοντας μέχρι και την περιοχή της Αγιάς. Ιδίως σήμερα, Δευτέρα 9 του μήνα, το νέφος επικάθεται στον κάμπο, και η μυρωδιά καμένου είναι από σήμερα αισθητή.

Από απόσταση οκτώ χιλιομέτρων, και υψόμετρο 190 μ., στην ψηλότερη περιοχή της Τερψιθέας, δεν φαίνεται ούτε ίχνος από την πόλη της Λάρισας όπως αποτυπώνεται στις φωτογραφίες, ούτε ακόμη και το συγκρότημα του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου που βρίσκεται ενδιάμεσα, ακριβώς στα 4 χιλιόμετρα από το σημείο λήψης.

Το τοπίο μοιάζει ομιχλώδες, με αισθητά περιορισμένη ορατότητα στα 400-500 μ.

Κοιτώντας βόρεια, από τη γέφυρα της οδού Καρδίτσης, η εικόνα είναι εύγλωττη: οι πορτοκαλί τέντες στο βάθος, στο κέντρο της φωτογραφίας, είναι από την πολυκατοικία στη συμβολή των οδών Ηρώων Πολυτεχνείου και Παπαναστασίου (υπό αυτές τις συνθήκες, ορατή μόνον με τηλεφακό και μεγέθυνση).

Από τη θέση του Πανεπιστημιακού, δεν φαίνεται η πόλη, και μόλις που διακρίνεται το «Ael Fc Arena».

Τέλος, το «time-lapse» βίντεο, από κάμερα στ’ ανατολικά και εκτός πόλης, δείχνει τον Ήλιο στις 8/8 να χάνεται αμέσως μετά την ανατολή του μέσα στο νέφος, όπου μόλις που διακρίνονται, και για ελάχιστα δευτερόλεπτα, Μαυροβούνι και Πήλιο.

ΦΩΤΙΕΣ ΚΑΙ «ΜΕΣΑ ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ»

 Η σημερινή εικόνα με τα πέντε μέτωπα, από τη Μεσσηνία έως και την Β. Εύβοια: οι άνεμοι είναι συνεχείς, αλλά όχι πάνω από 5 Μποφόρ, και βλέπουμε την κίνηση του καπνού προς ανατολικά. Η πρώτη το μεσημέρι, η δεύτερη λίγο αργότερα.

Μέσα σε όλον αυτό τον χαμό, τουλάχιστον μέχρι αυτή την ώρα, για άλλη μία φορά παρακολουθούμε τους απεσταλμένους δημοσιογράφους να εργάζονται σε τόσο επικίνδυνα περιβάλλοντα χωρίς να διαθέτουν το παραμικρό από Μέσα Ατομικής Προστασίας. Ούτε ένας! Όλοι τους έκθετοι σε διάφορους κινδύνους!

Βλέπουμε να μην έχουν δηλαδή κράνος, ειδικού τύπου μπότες με μόνωση, ένα γιλέκο —αν όχι αντιπυρικό— τουλάχιστον φωσφορίζον, κάνοντας ρεπορτάζ κάτω από καλώδια μέσης τάσης 20.000 βολτ, ή και δίπλα σε πεσμένα, κάποιοι εκφέροντας απόφανση: «δεν υπάρχει ρεύμα, έχει κοπεί» (ειπώθηκε και αυτό!).

Είναι ευθύνη κάθε καναλιού να τους εκπαιδεύει και να τους παρέχει τα απαιτούμενα Μ.Α.Π. (Μέσα Ατομικής Προστασίας).

Είναι μεγάλη ανευθυνότητα να στέλνουν έτσι «χύμα» τους ανθρώπους τους…