Περαστικός από την περιοχή, Νοέμβριο του ‘11, τράβηξα αυτές τις φωτογραφίες. Όποιος περιδιαβεί τα δύσβατα και κακοτράχαλα βουνά της Πίνδου το χειμώνα, αντιλαμβάνεται τη δυσκολία του αγώνα. Ο ανεφοδιασμός των ελληνικών μονάδων σε τρόφιμα, νομή και πυρομαχικά ήταν ανεπαρκής. Τα οχήματα για τις μεταφορές ελάχιστα και τα δρομολόγια προς την πρώτη γραμμή σχεδόν ανύπαρκτα. Ο μοναδικός δημόσιος δρόμος που υπήρχε, συνέδεε τα Γρεβενά με το Δοτσικό, ο οποίος τον περισσότερο καιρό, λόγω βροχοπτώσεων και κακής συντήρησης ήταν αδιάβατος. Η εθελοντική προσφορά του άμαχου πληθυσμού, που μετέφεραν είτε με τα ζώα τους είτε στον ώμο και στην πλάτη πυρομαχικά και εφόδια στα άγρια βουνά της Πίνδου, κάτω από δυσμενείς καιρικές συνθήκες (χιόνια, βροχές, λάσπες και τσουχτερό κρύο) είχε ‘καταλυτική επίδραση’ στον εισβολέα. Οι άμαχοι αυτοί αποτέλεσαν την αφανή εφεδρεία, η οποία συνετέλεσε αποφασιστικά στην επιτυχή αντιμετώπιση του ρεύματος εφοδιασμού, τις πρώτες κρίσιμες ημέρες.
(τέτοια μέρα, ας θυμηθούμε τα λόγια του Κωστή Παλαμά για τη μεγαλοσύνη των εθνών…) [dPk]
(τέτοια μέρα, ας θυμηθούμε τα λόγια του Κωστή Παλαμά για τη μεγαλοσύνη των εθνών…) [dPk]
===========================================================
